Met Pasen gingen we weer na een lange winter naar ons huis in La Chaux. Toch altijd even afwachten wat we aantreffen…
De eerste keer nadat we de vloer in de slaapkamer hadden gelegd, was de houten vloer helemaal krom getrokken in de winter en kregen we de deur daardoor niet meer open. Een andere keer vonden we iets in het bed!
Na de winter kwamen we terug in ons huis en toen ik het bed op ging maken voelde ik een vreemde bobbel in het matras… ik keek wat beter en ontdekte een dode muis. Dat dacht ik tenminste. Ik ben niet zo gauw bang maar heb Erik er maar even bij geroepen om te overleggen wat we daarmee gingen doen. Maar Erik pakte het muisje meteen voorzichtig op en voelde dat ‘ie nog warm was! Ofwel de muis lag gewoon in zijn winterslaapje.... in ons bed! Bijzonder genoeg sliep hij gewoon door in Eriks hand en konden we hem dus goed bekijken. Het bleek een eikelmuis. Prachtige tekening in z’n snoet en een bijzonder pluimpje aan zijn staart. Hij behoort tot de slaapmuizen dus inderdaad een winterslaper!
Oh dat lijkt me lekker trouwens, de hele winter slapen in een warm bedje en pas weer wakker worden als de zon warm genoeg is om weer buiten te gaan spelen 😉
Uiteindelijk hebben we hem in een emmer gevuld met stro op een beschutte plek in de schuur gezet. In de hoop dat het daar nog even warm genoeg zou zijn om door te slapen 
en op het juiste moment pas echt wakker te worden! We hebben hem nooit meer gezien...
Hoe beter het huis is opgeknapt en geïsoleerd hoe minder muizen we signaleren binnen. Maar zo op het platteland is het een beetje onvermijdelijk om af en toe muisjes te hebben binnen en ze te zien in de tuin. En eigenlijk is het ook wel gezellig als je even buiten zit en er eentje stiekem zijn snoetje uit een holletje piept om vervolgens 'ongezien' over te steken bij de schuurdeur 😉
A bientôt,
Sandra
